بررسی تأثیر ماساژ پرینه در مرحله دوم زایمان بر موارد اپی زیاتومی و پارگی پرینه

زمینه و هدف: آسیب های پرینه که بدنبال زایمان طبیعی ایجاد می شوند عوارض کوتاه و بلند مدتی را بدنبال دارند که نیازمند مداخلاتی است که احتمال شانس پرینه سالم را افزایش دهد. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر ماساژ پرینه با لوبریکانت استریل، بر روی موارد اپی زیاتومی و پارگی پرینه انجام شد. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 145 نفر از زنان نخست زا مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام علی (ع) آمل انجام شد. افراد به ترتیب ورود یک در میان در یکی از دو گروه ماساژ با لوبریکانت استریل (45 نفر) و یا بدون مداخله (100 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله، ماساژ آرام، آهسته با دو انگشت سبابه و میانی آغشته به لوبریکانت بمدت 10-5 دقیقه بدون توجه به پوزیشن مادر در طی مرحله دوم زایمان انجام شد، در گروه کنترل فقط مانور ریتگن استفاده شد، سپس فراوانی پرینه سالم، اپی زیاتومی، پارگی پرینه، میانگین طول مرحله دوم لیبر، نمره آپگار دقیقه اول و پنجم در دو گروه تعیین و با یکدیگر مقایسه شد. یافته‌ها: در گروه مداخله فراوانی پرینه سالم (10 نفر) 2/22%، اپی زیاتومی (20 نفر) 4/44% و پارگی پرینه (15 نفر) 3/33% و در گروه کنترل این مقادیر به ترتیب (20 نفر) 2/20%، (71 نفر) 3/49% و (28 نفر) 3/28% بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه ماساژ با لوبریکانت فراوانی پارگی درجه یک (15 نفر) 3/33% و در گروه کنترل فراوانی پارگی درجه یک (28 نفر) 3/28% بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه مداخله و کنترل پارگی های درجه دو، سه و چهار رخ نداد. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ماساژ پرینه با لوبریکانت فایده یا ضرری در کاهش آسیب ناحیه ژنیتال ندارد. بنابراین استفاده از ماساژ به عنوان تکنیک کنترل پرینه براساس معیارهای زایمانی و راحتی و تمایل زن در حین زایمان، بدون خطر می باشد.